|
Είναι αλήθεια ότι μέρες τώρα το φετινό καλοκαίρι κάτι περιμέναμε, κάτι όμορφο και ευλογημένο που για δεκαοχτώ χρόνια, κάθε χρόνο, χαιρόμαστε. Ήλθε λίγο αργά φέτος, στο τέλος του καλοκαιριού και η αργοπορία αυτή έκανε την αναμονή πιο έντονη. Αφήστε που η νέα τοποθεσία κάλυπτε την όλη υπόθεση με το απαραίτητο μυστήριο και έκανε τη φαντασία να ταξιδεύει ανεξέλεγκτα.
Ο λόγος βέβαια για την Πνευματική Συνάντηση Αγάπης που για 19η χρονιά οργανώθηκε φέτος στους πανέμορφους χώρους της κατασκήνωσης Summer Fun στην περιοχή της Ξυλοκέριζας Κορινθίας. Στους πολλούς και άνετους χώρους που απλώνονταν στην πλαγιά του βουνού, στα Όνεια Όρη, περιτριγυρισμένοι από πεύκα, σε καταπράσινο περιβάλλον, χαρήκαμε την πνευματική συναναστροφή των αδελφών μας. Ψάλλαμε στον Κύριο, προευχηθήκαμε, συμμελετήσαμε, παρακολουθήσαμε πνευματικές εισηγήσεις, συζητήσαμε, προβληματιστήκαμε. Πολύ μεγάλοι, μεγάλοι, μεσήλικες, νεότεροι, νέοι, μικροί και πολύ μικροί, όλοι μαζί πήραμε και δώσαμε χαρά και αγάπη, νιώσαμε αδέλφια, μια οικογένεια με το ίδιο πνεύμα, το ίδιο όραμα και σκοπό. Πόσο αληθινός ο Λόγος του Θεού μέσα από τα χείλη του Δαβίδ: “Ιδού τι καλόν και τι τερπνόν, να συγκατοικώσιν εν ομονοία αδελφοί. Είναι ως το πολύτιμον μύρον επί την κεφαλήν, το καταβαίνον επί τον πώγωνα του Ααρών, το καταβαίνον επί το στόμιον του ενδύματος αυτού,ως η δρόσος του Αερμών, η καταβαίνουσα επί τα όρη της Σιών, διότι εκεί διώρισεν ο Κύριος την ευλογίαν, ζωήν έως του αιώνος” Ψαλμός 133/ρλγ΄.
Το κεντρικό θέμα της συνάντησης φέτος ήταν ένα θέμα που φαίνεται να απασχολεί όλους τους ανθρώπους την εποχή μας. Είναι φανερό ότι όλοι αισθάνονται ότι κάτι μας περιμένει. Κάτι που προκαλεί μια αδιόρατη απειλή. Θέλετε η οικονομική κρίση να είναι η αιτία; η τρομοκρατία, οι φυσικές καταστροφές, η μόλυνση του περιβάλλοντος, η εξάντληση των φυσικών πόρων; Κάτι από αυτά ή όλα αυτά μαζί κάνουν τους ανθρώπους να αναρωτιώνται: Τι άραγε να μας περιμένει;
Ο λαός του Θεού δεν μένει ανεπιρρέαστος από όλα αυτά. Ωστόσο ο Λόγος του Θεού έχει προετοιμάσει τις καρδιές μας, για όλα όσα πρόκειται να συμβούν. Στο ίδιο ερώτημα που πριν τόσα χρόνια ο έκανε τη καρδιά του Δαβίδ να ανησυχεί: “Και τώρα, Κύριε, τι περιμένω;” ο ίδιος με τη βοήθεια του Πνεύματος του Θεού διακρίνει την απάντηση που γαληνεύει την αγωνία του και καταπραύνει τους φόβους του: “η ελπίς μου είναι επί Σε” Ψαλμός 39/λθ΄7.
Ναι, ο Θεός είναι ο βράχος της σωτηρίας μας, ο ισχυρός πύργος μας, το καταφύγιό μας, η ελπίδα που δεν καταισχύνει.“Αν η συκή δεν θέλει βλαστήσει…. Εγώ όμως θέλω ευφραίνεσθαι εις τον Κύριον… Κύριος ο Θεός είναι δύναμίς μου…” Αββακούμ 3/γ΄ 17-19.
|
