 "Καταπεφρονημένος και απερριμένος υπο των ανθρώπων, ανθρωπος θλίψεων και δόκιμος ασθενείας και ως άνθρωπος απο του οποίου αποστρέφει τις το πρόσωπο..." Ησαίας νγ΄,3
Πόσοι άραγε στο πέρασμα του χρόνου, αμέτρητοι, ασυμβίβαστοι δεν λογάριασαν το οποιοδήποτε κόστος για να είναι πραγματικά μαθητές του Χριστού και μάρτυρες του Ευαγγελίου. Για όλους αυτούς που περιθωριοποιήθηκαν και ένιωσαν τις πληγές του θρησκευτικού ρατσισμού, ας γραφούν αυτές οι σειρές. Πόσο μεγάλη τιμή κι αιώνιο βάρος δόξας σ' όλους εκείνους που διάλεξαν να ακολουθήσουν τον Κύριο και μόνο Εκείνον , και μαζί Του να αξιωθούν χάρη της αλήθειας να νοιώσουν τις πληγές και τις οδύνες Του. Δεν ήταν για αυτούς άξιος ο κόσμος... κι ως περικαθάρματα του κόσμου έγιναν , και έλαβαν την απόφαση του θανάτου για να μην έχουν ελπίδα, παρά μόνο στον Θεό που ανασταίνει τους νεκρούς.
'Ολοι μας έχουμε ανάγκη την αγάπη, την αγάπη χωρίς όρους και προϋποθέσεις.Αυτή την αγάπη θέλει ο Κύριος να είναι το μοναδικό στοιχείο αναγνώρισης των αληθινά δικών Του. "Από την αγάπη που θα έχετε μεταξύ σας θα καταλάβουν ότι είσθε μαθητές μου".Και είναι η αγάπη κάτι που θα 'πρεπε να είναι φυσιολογική συνέπεια καθενός που θέλει να ονομάζεται μαθητής του Χριστού. Το να μην περιμένει κανείς αγάπη από τον κόσμο αυτό είναι ευνόητο αφού ο κόσμος αγαπάει το ιδικό του... δεν είσθε εκ του κόσμου, διά τούτο ο κόσμος σας μισεί. Ο Κύριος όμως είπε σε κείνους που Τον πιστεύουν: Εσεις είσθε πάντες αδελφοί και μη ονομασθείτε ραββί και καταλαβαίνουμε το νόημα των λόγων Του.
Είναι αφύσικο να πάσχει ο σύνδεσμος της αγάπης ανάμεσα σε αδελφούς. Αίτια η καταδυνάστευση, ο εγωισμός, η αντιζηλία, η φιλοπρωτία.Μια πληγή που τρέχει στο σώμα του Χριστού και δεν λέει να σταματήσει.
Με φόβο άγιο και ταπείνωση σεβασμό μπροστά στο Διδάσκαλο, πρέπει να αναλογισθούμε το "ουδέν ειμί " απόλυτο μα τόσο απαραίτητο για να διορθώσουμε τις όποιες πορείες μας, αφού και η γνώση και η προφητεία και η πίστη θα καταργηθούν εκείνη την ημέρα. Πόσο πρέπει να αναθεωρηθούν κάποιες απόψεις περι ταμπέλας, μάντρας και δικών μας παιδιών.
Αν θέλουμε να είμαστε μαθητές του Χριστού πρέπει να δώσουμε το μήνυμα της αδελφικής αγάπης. Ο ένας για τον άλλο κι όλοι μαζί να προχωρήσουμε στα χνάρια του Διδάσκαλου. 'Οχι καταδυνάστευση, όχι πειθαναγκασμός, όχι περιφρόνηση. Πλακάτ του θρησκόληπτου ρατσισμού με συνθήματα του τύπου " Εμείς έχουμε την αλήθεια" ή "'Οχι παρέα μ' αυτούς τους αιρετικούς" δεν έχουν θέση στη καρδιά μας. Ο Κύριος μας το έχει πει: δεν θα ζείτε για τους εαυτούς σας αλλά για Μένα και τους αδελφούς σας, που έχετε δίπλα σας.
Ας πλησιάσουμε τον αδελφό μας , όπως και αν λέγεται , κι ας του σφίξουμε το χέρι. Υπακούμε, όχι στους εαυτούς μας , αλλά στον αρχηγό και τελειωτή της πίστης, τον Ιησού Χριστό. Αφήνουμε έτσι στην άκρη τις ανθρώπινες παραδόσεις, τα δογματικά καταστατικά και τις οδηγίες προς ναυτιλομένους. Το πιστεύω του καθενός είναι προσωπική υπόθεση και η πίστη του δεν θα πρέπει να είναι κατευθυνόμενη με το φόβο του αποσυνάγωγου.
Μην ξεχνάμε ότι κατά μέρος γνωρίζουμε. Μη γίνουμε ποτέ σαν το δούλο εκείνο που αντί να φροντίζει τους συνδούλους του, αρχίζει να δέρνει. 'Οχι, τον αδελφό μου δεν θα τον καταπιέζω, δεν θα τον ψυχράνω. Πρέπει να ακουστεί αυτή η φωνή στα τέλη των καιρών που θα πρέπει να έχουν έλθει, μια και η αγάπη των πολλών έχει ήδη ψυχρανθεί.0 Κύριος μας λέγει: "μη φοβάσαι μικρό ποίμνιο διότι ευδόκησε ο πατέρας να σας δώσει την βασιλεία" Λουκ. "12/32. Μια βασιλεία αιώνια σ' αυτούς που αγαπούν με καθαρή τη καρδιά.
Αδέλφια ο τίτλος "Χριστιανός" είναι πολύ μεγάλος και καθαρός, ας μην τον λερώνουμε με τις ανθρώπινες μικρότητες.Χρεώστες αγάπης και ελέους πάντοτε από τώρα μέχρι την αιωνιότητα.
Φιλ Σωτηρόπουλος
|
