|
"Αλήθειαν λέγω εν Χριστώ...ότι λύπη μοι εστιν μεγάλη και αδιάλειπτος οδύνη τη καρδία μου. ηυχόμην γαρ ανάθεμα είναι αυτός εγώ απο του Χριστού υπέρ των αδελφών μου των συγγενών μου κατά σάρκα, οίτινες εισίν Ισραηλίται
ων η υιοθεσία και η δόξα και οι διαθήκαι & η νομοθ.& η λατρεία
ων οι πατέρες και εξ ών ο Χριστός το κατά σάρκα
(ο ων) Η΄ (ων ο)*** επι πάντων Θεός ευλογητός εις τους αιώνας,αμήν" Απ.Παύλος προς Ρωμ.9/θ΄2-5
***Ανάγκη να βάλλουμε το διαζευκτικό επειδή σε άλλο κείμενο υπάρχει αντί του "Ο ΩΝ ..." το "ΩΝ Ο ..."
Παρακάτω θα γίνει αναλυτική μελέτη ώστε να προσεγγίσουμε το νόημα των λεγομένων του απ.Παύλου.
Εξ αρχής εύκολα αντιλαμβανόμαστε ότι τα παραπάνω συμφραζόμενα του Απ.Παύλου αφορούν τους κατά σάρκα Ισραηλίτες και θέλει ο Aπόστολος να εκφράσει την μεγάλη λύπη του,την αδιάλειπτον οδύνη όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ,τον πόνο του υπέρ των αδελφών του που έχουν μεν ζήλον Θεού αλλά χωρίς δυστυχώς την απαραίτητη επίγνωση με αποτέλεσμα να μένουν μακρυά της δικαιοσύνης του Θεού. Ποσο επιθυμούσε να υπερβάλει εαυτόν , απο τα βάθη της ύπαρξης του λέγει ότι θα ευχόταν να τιμωρηθεί απο τον Κύριο υπέρ των αδελφών του για να γλυτώσουν αυτοί και να πληρώσει αυτός γι'αυτούς αν ήταν δυνατόν.Κάποτε είχε πει ο Παύλος στους Γαλάτες για την αγάπη τους προς αυτόν..."ότι ει δυνατόν τους οφθαλμούς σας ηθέλετε εκβάλει και δώσει εις εμένα"...Ευχόμενος τώρα κυριολεκτικά εναντίον της ύπαρξής του ήταν ικανός να δώσει όχι μόνο τα μάτια του αλλά την ύπαρξή του όλη υπέρ των συγγενών του Ισραηλιτών ... Τι κρίμα όμως αυτός ο λαός που είχε τον Θεό τον Ένα και Μοναδικό ως Θεό Του,που είχε την υιοθεσία,την δόξα,τις διαθήκες,τη νομοθεσία,την λατρεία,που είχε τους πατέρες απο τους οποίους ήλθε ο Χριστός κατά σάρκα ...αυτός ο λαός να καταντά τόσο απειθής και αντιλέγων και να χάνει έτσι τη σωτηρία του,μέσα απο τα χέρια του κυριολεκτικά.
Με φόβο άγιο προσεγγίζουμε το γεγραμμένο του θείου λόγου και διατυπώνουμε μερικές σκέψεις ώστε να εννοήσουμε τα λεγόμενα του Απ.Παύλου...υπέρ των αδελφών του,των κατά σάρκα Ισραηλιτών,των οποίων όντων εξ αρχής ανήκαν όλα!
Παρατηρούμε με προσοχή τα συμφραζόμενα όλα τα ΩΝ...επι του κριτικού κειμένου Nestle:
- ΩΝ Η υιοθεσία: των οποίων (εννοείται Ισραηλιτών) η υιοθεσία.
- ΩΝ ΟΙ πατέρες: των οποίων (ενν. Ισραηλιτών)οι πατέρες
και ΕΞ ΩΝ ο Χριστός:εκ των οποίων(ενν.εκ πατέρων Ισρ/τών)
- Ο ΩΝ επι πάντων Θεός...εδώ παρατηρούμε οτι αλλάζει η ροή τους λόγου και γίνεται διαφορετική αντί {αναφορική αντων. ων +άρθρο που είναι όλα τα προηγούμενα }βλέπουμε στη τελευταία αναφορά {άρθρο + μετοχή ο ων=υπάρχων}.
Όμως όπως προείπαμε και στην αρχή του σημειώματάς μας...στο κείμενο υπάρχει ένδειξη με παραπομπή, ότι σε άλλο κείμενο αντί να γράφει "ο ων επι πάντων Θεός ευλογητός..." υπάρχει "ΩΝ Ο ΕΠΙ ΠΑΝΤΩΝ ΘΕΟΣ ΕΥΛΟΓΗΤΟΣ),το οποίο είναι και αυτό που συμφωνει με όλα τα προηγούμενα συμφραζόμενα (ων +άρθρο) δηλ." ων (των οποίων) ο επι πάντων Θεός... " !
Με την άνω αναλυτική εξέταση των συμφραζομένων καθίσταται σαφές ότι οι αναφ. αντωνυμίες "ων"/ των οποίων αναφέρονται στους Ισραηλίτες και ικανοποιείται η γενική συνθήκη εν προκειμένω το "ων + άρθρο". Ταξινομώντας λοιπόν έχουμε:
1. (ων η υιοθεσία),
2. (ων οι πατέρες),
3. (ων ο επι πάντων Θεός).
Σημειώνεται εδώ ότι η έκφραση ευλογητός αναφερόταν απο τους Ιουδαίους αλλά και απο τους Αποστόλους εις τον Θεό τον Πατέρα. Bλέπετε σχετ. εδάφια "Ευλογητός Κύριος ο Θεός του Σημ(Γεν.θ΄,15)-ευλογητός ο Θεός ο ύψιστος(Γε.ιδ΄,20)- ευλογητός Κύριος ο Θελος του Ισραήλ(Α΄Σαμ.κε΄,32)-ευλογητός Κύριος εις τον αιώνα(Ψαλμ.πθ΄,52)αλλά και στη Κ.Δ στο ευαγγέλιο του Μάρκου διαβάζουμε "Πάλιν ο αρχιερέας ηρώτα Αυτόν...Συ είσαι ο Χριστός, ο Υιός του Ευλογητού;" Μαρκ.ιδ΄61,αλλά και παντού στο Ευαγγέλιο το "ευλογητός" αναφέρεται στον Πατέρα του Χριστού,τον Θεό....όπως στην Β΄Κορινθ. α΄3 είναι γεγραμμένο "Ευλογητός ο Θεός και Πατήρ του Κυρίου" ή και το "Ο Θεός και Πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού , ο ων ευλογητός εις τους αιώνας " Β΄Κορ.ια΄,31
Αν λοιπόν ισχύει η αρχή των συμφραζομένων το αναφερόμενο εις τον Θεό ταιριάζει νοηματικά η έκφραση "ων ο " δηλ.ων- των Ισραηλιτών - Ο επι πάντων Θεός.έτσι γίνεται κατανοητό ότι ο απ.Παύλος τονίζει ότι όλα ξεκίνησαν απο τους Ισραηλίτες...ων η υιοθεσία...,ων οι πατέρες εξ ων ο Χριστός, ων ο Θεός που έτσι εννοεί τον Θεό πατέρα , που ήταν εξ αρχής ο Θεός των Ισραηλιτών. Γίνεται επίσης σαφές ότι όλες οι επιμέρους αναφορές που ξεκινούν με το ων + άρθρο είναι αυτόνομες και έτσι ούτε και η τελευταία "ων ο επι πάντων Θεός ευλογητός" δεν αναφέρεται στη προηγούμενη που αφορά τον Κύριο Ιησού Χριστό (εξ ων ο Χριστός).
Συνεπώς δεν μπορούν να ισχυρίζονται οι δογματίζοντες περί τριαδικού θεού ,ότι ο Χριστός είναι ο ίδιος ο Θεός ο επι πάντων ευλογητός εις τους αιώνες. Δείξαμε δε γραμματικά ότι το επίθετο "ευλογητός" αναφέρεται πάντοτε στον Θεό Πατέρα άρα δεν μπορεί να συναιρείται με τον Χριστόν στο συγκεκριμένο εδάφιο. Γίνεται δε φανερό τοις πάσι ότι ο Χριστός δεν ήταν ο ίδιος με τον Θεό Πατέρα Του,ούτε πριν γείνει ο κόσμος,ούτε όταν ήταν επι γης ο ενσαρκωθείς Λόγος,ούτε τώρα στα δεξιά του Πατρός εν τη δόξα, είναι ίδιος με τον Πατέρα και Θεό Του! Ούτε φυσικά ως αυτόνομη ύπαρξη -οντότητα ταυτίζεται με τον Πατέρα,ούτε βέβαια είναι και ενιαίο πρόσωπο με τον Πατέρα και Θεό Του αφού ο ίδιος αναφέρει χαρακτηριστικά προς τους μαθητές Του λίγο πριν αναληφθεί,όντας αναστημένος... υπάγω εις τον Θεό μου και Θεό σας,Πατέρα Μου και Πατέρα σας.
Σε τελική ανάλυση ποτέ δεν θα μπορούσε να πει ο Απ.Παύλος ότι ο Χριστός είναι το ίδιο πρόσωπο με τον Θεόν και Πατέρα Του, αναφερόμενος μάλιστα σε Ισραηλίτες διότι ο Χριστός δεν είχε τον τίτλο του Ευλογητού,έναν τίτλο που ανήκε αποκλειστικά και μόνον στον Θεό τον Ύψιστο.
φ.σ
|
