Η θρησκευτική συνείδηση αποτελεί χημεία,ένα μείγμα.Ένας συνδυασμός μερισματικής πνευματικής διαπαιδαγώγησης και μιας δογματικής θρησκευτικής παράδοσης.
Οι έριδες ,οι φθόνοι,οι διαιρέσεις είναι αποτέλεσμα της θρησκευτικής συνείδησης που δουλαγωγεί(που εκτρέφει) τον σαρκικό άνθρωπο.Συντηρεί τον εγωκεντρικό φανατισμό κοινώς θανατισμό...
Θεωρεί έκαστος τον εαυτό του αγιώτερο απο τον άλλο, και ως εκ τούτου αναγορεύεται αρμόδιος προστάτης ιερών τε οσίων και κειμηλίων της πατροπαραδότου εντολής ,που του επεβλήθη άνωθεν- εκ του οικείου ταβανίου - των ομοθρήσκων του διδασκάλων.
Όλα αυτά είναι προιόντα ενός σαρκικού θρησκευτισμού, όπου απόλυτος κυρίαρχος είναι ο θρησκευτικός εαυτός μου και όχι ο πνευματικός έσω άνθρωπος.Αυτός ο θρησκευτικός έσω άνθρωπο-η θρησκευτική συνείδηση αρέσκεται όχι σε έλεγχο αλλά σε κατάκριση,όχι μόνο των άλλων αλλά και του ίδιου του υποκειμένου εαυτού του..
Ενοχές κυρίως ,αλλά και νομικισμός ειναι οι μάστιγες που αντί να διορθώνουν,αντί να εξυψώνουν,καταβαραθρώνουν την ύπαρξη του ανθρώπου και τον οδηγούν σε πνευματική αναπηρία,απορία.Έτσι ο άνθρωπος αντί να ελευθερώνεται γίνεται ο χειρότερος δουλοπάροικος.
Κατα τούτο, αρέσκονται οι ψευδολόγοι υποκριτές με επαγγελματική κατάρτιση,να περιποιούνται και να καθαρίζουν τον καυστήρα τους για να έχουν τη συνείδησή τους πάντοτε εν καυτηριάσει...
Ο εσωτερικός τους καυστήρας είναι παντός καιρού,δουλεύει νύχτα μέρα με καύσιμο τις εξουσιαστικές καθέδρες...Δεν ερυθριάζει απο αισχύνη-ούτε συστέλλεται απο εντροπή, αλλά ούτε και παγώνει απο φόβο-ούτε διαστέλλεται απο λύπη...
Πολύ διαφορετικά ενεργεί το πνεύμα του Θεού το οποίο κατοικεί στους πειθαρχούντας όχι σε δογματικά καταστατικά και θρησκευτικές εντολοδοσίες-παραδόσεις ανθρώπων αλλά στο λόγο του Χριστού και των Αποστόλων Του. έτσι το πνεύμα του Θεού μπορεί να επιτελεί τη δημιουργική λειτουργία Του.
Ο έλεγχος του πνεύματος του Θεού δεν καταθλίβει,δεν οδηγεί στη εξουθένωση,πράγμα που κάμει η θλίψη. Η κατά κόσμο θλίψη γεννά θάνατο , δηλαδή ο κοσμικός τρόπος σκέψης και δη ο θρησκευτικός...ενώ η θλίψη κατά Θεό-με τον τρόπο δηλαδή σκέψης του Θεού,ήτοι κατά Πνεύμα όπως ακριβώς περιγράφεται στην Αγία Γραφή ,γεννά μετάνοια και ζωή,αναδημιουργία! Θα λέγαμε μιά νέα αναστάσιμη ζωή γεμάτη αισιοδοξία και χαρά που πηγάζει απο την παρεχόμενη λύτρωση-άφθονη συγχώρηση!
Ο Χριστός ήλθε στη ζωή μας όχι για να μας κατακρίνει,αλλά για να μας σώσει,να μας δώσει διέξοδο,να μας ελευθερώσει απο τις ενοχές μας,απο τους νομικισμούς που είχαμε εμπέσει...απο τα μη και τα διότι των ανθρώπινων θρησκευτικών παραδόσεων και ενταλματων.Των ενταλμάτων συλλήψεως που είχανε εκδόσει αφειδώς οι κάθε λογής εγκάθετοι θρησκευτοφύλακες του σκοταδιού.
Ο Χριστός διαγράφει τα εναντίον μας χειρόγραφα αλλά και τα πρόσθετα εντάλματα συλλήψεως που εκδίδουν σωρηδόν οι θρησκευτικοί άθλιοι παρηγορητές-καθοδηγητές.
φ.σ
