|
“Επι πασιν δε τουτοις την αγαπην ητις εστιν συνδεσμος της τελειοτητος σπουδάζοντες να διατηρήτε την ενότητα του Πνεύματος διά του συνδέσμου της ειρήνης,και η ειρηνη του Χριστού βραβευετω εν ταις καρδιαις υμων εις ην και εκληθητε εν ενι σωματι και ευχαριστοι γινεσθε” Κολοσσαείς 3:14-15
Ίσως μέσω της πνευματικής δικτύωσης να υπάρχει η ελπίδα ένωσης,ενσωμάτωσης του λαού του Θεού.Μπορεί να φαίνεται πολύ τολμηρό και ανήκον στη σφαίρα του ιδεαλισμού. Όμως ο Χριστός δεν ήλθε να συνεχίσει τον ιδεαλισμό του Πλάτωνα και τον πρώιμο αγνωστικισμό των σοφιστών αλλά πρώτα έπραξε την αγάπη και μετά τη δίδαξε. Η αγάπη ,σαν πρακτική και σαν συμπεριφορά δεν είναι ιδεατή,δεν ανήκει στο φάσμα του ιδεατού κόσμου,δεν είναι ιδεοληψίας εγκώμιο αλλά υπηρετική, βιωματική, προσφορά ζωής .
Οι δεσμοί αίματος των αδελφών του Χριστού πρέπει να μαρτυρηθούν στους πάντες,να γίνουν φανεροί,να αναδειχθούν . Το χυθέν αίμα του Χριστού λαλεί καλύτερα απο του Άβελ, μας ονομάζει αδελφούς Του και ζητά να ζήσουμε την αδελφοποίηση ,να ενωθούμε εν τη αγάπη Του,για να δουν οι άνθρωποι live το έργο του Θεού στη ζωή και τη πρακτική μας.
Η δική Του αγάπη είναι ο σύνδεσμος της τελειότητας στον άγιο Ναό Του και μεις λίθοι ζώντες δια του ζέοντος πνεύματός Του συνδεδεμένοι...
Δεν υπάρχουν στο άγιο τόπο των σκηνωμάτων του Υψίστου διαχωρισμοί ανισοτήτων,ιδιοτελείς άνθρωπινες κανονικότητες,ούτε κοινωνικές προσαρτήσεις ,ούτε προσεταιρίζοντες όροι επιβολής μηχανισμού συμφερόντων μέσω των οποίων βασιλεύει η χαμαιλεόντια κοινωνία της αδικίας.Η κοινωνία του διαίρει και βασίλευε.
Πρέπει να καταρρεύσει το οποιοδήποτε κοσμικό ψεοδοκονίαμα κοινικοθρησκευτισμού που φαντάζει στολισμένο και απαστράπτον,για να μη έχουμε οικιστικές ψευδαισθήσεις και αυταπάτες.
Ο Χριστός είναι ο σταλείς Υιός του Θεού,δεν είναι εκ της γης ,είναι εκτός του κοινωνικοθρησκευτικού συστήματος και το αναιρεί,το ανατρέπει,συντρίβει τα δεσμά της δουλείας των νομοπαρασκευαστικών στοιχείων του κόσμου , και καλεί ως απελεύθερους να βγούμε και μεις έξω των στρατοπέδων συγκέντρωσης του σύμμεικτου πλήθους.
Πρέπει να κρατήσουμε ανοικτή την θύρα Λόγου της αλήθειας Του που μπορεί να γίνει σήμερα μόνο μέσω της ηλεκτρονικής οδού.Δι' αυτής θα εισέλθουμε όλοι μαζί μέσα στον Λόγο, μέσα στον Χριστό-θα γίνουμε Ένα ,θα γίνουμε επι τέλους εν Χριστώ με την πρέπουσα τέλεια σημασία και μόνον τότε η λειτουργία της πίστης μας θα είναι εν δυνάμει ασφαλής και καρποφόρα. Τότε θα άρουμε πραγματικά το ζυγό Του που είναι ελαφρύς και καλός και θα συνεργασθούμε στον αγρό Του εν υπακοή πίστης.Τότε τα χειρόβολα θα προκύψουν σαν ώριμο καρποί της βιωμένης αγάπης μας
Ο μεγαλύτερος εφιάλτης του κοινωνικο-θρησκευτικού συστήματος είναι η επίτευξη ενότητας Χριστού μεταξύ όλων των πιστευόντων Του. Αυτό το θαυμαστό έργο θα γίνει πρακτικά εφικτό μόνο δια του συνδέσμου της ειρήνης μεταξύ μας. Η Ειρήνη του Χριστού θα μας ενώσει! Η αυτοπροαίρετη εκ καρδίας ανταπόκριση στο θείο Του κάλεσμα ,χωρίς βέβαια τους δικούς μας όρους θα δώσει στον Κύριο τη δυνατότητα να μας συγκεφαλαιώσει εν Αυτώ ώστε να φανεί η δική Του δύναμη και ισχύς στους προσμένοντες ιδείν τη δόξα του Θεού εν μέσω των ανθρώπων.
Δεν μπορούμε να ζήσουμε μισοί...Ζωή μισή δεν είναι ζωή.Το αναστημένο και ζων Σώμα του Χριστού είναι άρτιο,πλήρες,δεν έχει μώμο,ούτε κηλίδα,ούτε είναι ελλειπές ή συντετριμμένο ,η έχει θλάυσμα ή τι των τοιούτων. Ας θυμηθούμε ότι πρέπει όχι μόνο άμωμο και άρτιο το προσφερόμενο αλλά και ο προσφέρων ιερεύς πρέπει να ταυτίζεται με το θυσιαζόμενο,να είναι αρτιμελής και άμωμος ,καμία έλλειψη αλλά ούτε και κάτι περιττό.
Είπε ο Θεός προς τον Μωϋσήν: Ειπέ προς τον Ααρών, λέγων, Όστις εκ του σπέρματός σου εις τας γενεάς αυτών έχει μώμον, ας μη πλησιάση διά να προσφέρη τον άρτον του Θεού αυτού· διότι πας όστις έχει μώμον δεν θέλει πλησιάσει· άνθρωπος τυφλός, ή χωλός, ή κολοβομύττης, ή έχων τι περιττόν, ή άνθρωπος όστις έχει σύντριμμα ποδός, ή σύντριμμα χειρός, ή είναι κυρτός, ή πολύ ισχνός, ή όστις έχει βεβλαμμένους τους οφθαλμούς, ή έχει ψώραν ξηράν, ή λειχήνα, ή είναι εσπασμένος·ουδείς άνθρωπος εκ του σπέρματος του Ααρών του ιερέως, όστις έχει μώμον, θέλει πλησιάσει διά να προσφέρη τας διά πυρός γινομένας προσφοράς εις τον Κύριον· μώμον έχει· δεν θέλει πλησιάσει διά να προσφέρη τον άρτον του Θεού αυτού” Λευιτ.21:15-21
Σαν αδελφοί αγαπητοί ας ταπεινωθούμε, ας ενωθούμε,ας μεταμεληθούμε, ας μη συνεχίσει αυτή η οδυνηρή,αρωστημένη κατάσταση του σώματος της Εκκλησίας που ο Θεός προέβλεψε τον συνκερασμό των μελών σ’ένα θαυμαστό,λειτουργικό ενιαίο σώμα .Ενώ ο Κύριος μας θέλει μέλη αλλήλων εμείς απονευρωθήκαμε,κόψαμε τους δεσμούς μας, καυτηριάσαμε τις απολήξεις μας και έτσι ασύνδετοι δεν νιώθουμε τον αδελφό μας όπως τον εαυτό μας.Ποιός σήμερα μέριμνά, αγωνίζεται, πονάει για τον καθένα μας; Έχουμε φθάσει στο σημείο να μη έχουμε χρεία του διπλανού μας! Ο απ.Παύλος ελεγε για την μέριμνα όλων των εκκλησιών. Ποιός ασθενεί, και δεν ασθενώ; ποιός σκανδαλίζεται, και εγώ δεν φλέγομαι; Πονάμε καθόλου; κάνουμε κάτι ή έχουμε δεχθεί την κατάσταση ως μη αναστρέψιμη και ο ασθενής είναι προς θάνατο;
Ικανή και αναγκαία συνθήκη σωτηρίας εν τη αγάπη απευθύνει ο Κύριος ,μιά κλήση αγία σε όλους μας ,μιά πρόσκληση για σύναξη αγία όλων των διεσπαρμένων ιδιωτευόντων. Ο Κύριος οικοδομεί την άνω Ιερουσαλήμ· θέλει συνάξει τους διεσπαρμένους του πνευματικού Ισραήλ! με κυρίαρχο τέλος να ζητήσουμε και να βρούμε μετά σπουδής τους αδελφούς μας,τότε μόνο δεν θα είμαστε ελλειπείς,ούτε συντριμμένοι,ούτε θα έχουμε μώμο ή κηλίδα ή οτιδήποτε ελλειμματικό και ασθενές.
Τότε θα γίνουμε πλήρεις στην ειρήνη Του στην οποία και προσκληθήκαμε εις ενα σώμα· και έτσι θα νοιώσουμε και θα γίνουμε όλοι ευγνώμονες...τότε θα βρούμε το πλήρωμα της αδελφότητας που τραγικά μας λείπει και τότε θα σταματήσουμε να πεθαίνουμε μη διακρίνοντες και μη αγαπώντες το Σώμα του Χριστού.
Δεν μπορεί κανείς να ωραιοποιήσει την κατάσταση αποδόμησης και αποσύνθεσης που βασιλεύει στο θνητό σαρκίο μας .Αν δεν γίνουμε μέλη αλλήλων θα χάσουμε τα πάντα,,θα χάσουμε όσα εργαζόμαστε.
Ο απ.Πέτρος μας λέγει ”προ πάντων δε έχετε ένθερμον την εις αλλήλους αγάπην, διότι η αγάπη θέλει καλύψει πλήθος αμαρτιών·,
ο δε απ.Ιωάννης λέγει “Αγαπητοί, ας αγαπώμεν αλλήλους, διότι η αγάπη είναι εκ του Θεού, και πας όστις αγαπά εκ του Θεού εγεννήθη και γνωρίζει τον Θεόν.Όστις δεν αγαπά δεν εγνώρισε τον Θεόν, διότι ο Θεός είναι αγάπη.”
Απο τις παραπάνω αποστολικές ρήσεις σηματοδοτείται ποιό είναι το κορυφαίο ζήτημα του Θεού απο μας. Η ύπαρξή του καλύπτει τα πάντα και ταυτόχρονα η έλλειψη του απογυμνώνει τα πάντα. Η αγάπη ,η έμπρακτη αγάπη,όχι η ιδεατή των αναχωρητών της ζωής ποιητών ,αλλά η τελεία αγάπη των προσερχομένων αγίων, η ενωτική ,η ταυτισμένη αγάπη,η συνέχουσα ημάς αγάπη. Αν αγάπη δεν έχουμε είμαστε τίποτα για τον Θεό,είμαστε κυριολεκτικά ανύπαρκτοι,κύμβαλα αλαλάζοντα .Πρέπει να το ξεκαθαρίσουμε όλοι για τον εαυτό μας...Όποιος κι αν λέω ότι είμαι, όσο πιστός κι αν είμαι,όσο προφήτης ή γλωσσολαλών ή έχω πάσαν την γνώση ή,ή ....αγάπην δε μη έχω, είμαι ουδέν!
Όποιος δεν αγαπάει τους αδελφούς δεν εγνώρισε τον Θεό ,γιατί ο Θεός είναι αγάπη και δεν μπορεί να ανήκει κάποιος στον Θεό χωρίς να αγαπάει τον αδελφό του.Μπορούμε να πέσουμε στη φωτιά για χάρη της πίστης μας αλλά αυτό δεν μας εξασφαλίζει τη σωτηρία αν δεν έχουμε αγάπη στο πλησίον μας και δη στον αδελφό μας.
Τι είδους αγάπη είναι αυτή που πορευόμαστε και καυχώμαστε ότι τρέχουμε για το βραβείο της άνω κλήσης και δεν αντιλαμβανόμαστε ότι ουσιαστικά είμαστε εν ακινησία,δεν πάμε πουθενά,είμαστε εν α-πορεία ,χωρίς πορεία,χωρίς να βραβεύεται η ειρήνη του Θεού στις καρδιές μας.Στην ουσία χωρίς την ειρήνη του Χριστού γιατί η ειρήνη εξ ορισμού συνδέει,συνφιλιώνει,συγκοινωνείται εν τη ενώσει.
Είνα κάτι λοιπόν που πρέπει να κάμουμε όλοι μαζί,κι αν μέχρι σήμερα δεν έχουμε καταφέρει τίποτα είναι τώρα η πρόσκληση να βγούμε απο τα τείχη της φυλλακής μας,της απομόνωσης μας και προς τούτο έχουμε ένα εργαλείο την πνευματική δικτύωση μέσω σύγκλισης σε μία ενότητα με ένα προαπαιτούμεο την τήρηση του γεγραμμένου Λόγου του Θεού στα λόγια και στα γραπτά μας και στα επιχειρήματά μας. Αποδεκτοί της αγάπης οι τηρούντες τον Λόγο του Χριστού,αυτοί που μένουν στην αγάπη αλλά και την υπηρετούν με αφοσίωση και επιμέλεια.
Αν πρέπει να μπει προυπόθεση είναι το ευνόητο αλλά δυστυχώς όχι και το αυτονόητο που είναι η απόλυτη εφαρμογή του γεγραμμένου.Θα πρέπει λοιπόν να γίνει απ' όλους μας μια νέα αρχή, όπου τα πάντα που λέμε και γράφουμε να μην περιέχουν λέξεις, που δεν υπάρχουν στην αγία Γραφή, άλλ' αντιθέτως να χρησιμοποιούμε λέξεις γραφικές, που κανένας δεν θα μπορεί ν'αμφισβητήσει. Έτσι θεμελιώνεται η πολυπόθητη ενότητα πάνω στο γράμμα όχι του νόμου αλλά του πνεύματος,του ενός Πνεύματος που εκφράζεται με τον ίδιο Λόγο.Ίδια Θεϊκή γλώσσα,ίδιο Έθνος άγιο!
Καθένας που ομολογεί Χριστό ως Σωτήρα και Κύριό του, είναι υποχρεωμένος να χρησιμοποιεί την ορολογία την θεϊκή και όχι την ανθρώπινη.Προσοχή στο γεγραμμένο του κειμένου και όχι στο πως το εννοούμε.Όταν κάποιος είναι θεμελιωμένος στο γεγραμμένο δεν νομιμοποιείται να διωχθεί απο κανέναν και να θεωρηθεί αιρετικός ή μη αποδεκτός. Η ερμηνεία δεν επιβάλλεται αλλά επαφίεται στην πνευματκότητα των μελών της εκκλησίας.
Η Ορολογία όμως θα πρέπει να είναι ίδια,αγνή ,καθαρή,η θεία ορολογία και όχι ανθρώπινη,προσμεικτική και αντιλέγουσα.Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός,ας το ξεκινήσουμε μαζί και ας συνεργασθούμε για να συν-τελειωποιηθούμε εν Χριστώ.
Μιλώντας την ίδια γλώσσα θα λείψει η δογματική αντιπαράθεση, οι μάχες, οι επικρίσεις, οι αφορισμοί και οι διαχωρισμοί, πράγματα για τα οποία ο Κύριος λυπάται κι οργίζεται. Καιροί ου μενετοί...Περί πολλών τυρβάζουμε πλην ενός έχουμε ανάγκη...της ενότητας εν Χριστώ.
Ας επαναληφθούν οι ημέρες του Νεεμία και δια του Χριστού ως αρχηγού και τελειωτή της πίστης μας , ας ανοικοδομήσουμε τον Οίκο Του.
"Και ήλθον εις Ιερουσαλήμ και ήμην εκεί τρεις ημέρας.
Και εσηκώθην την νύκτα, εγώ και ολίγοι τινές μετ' εμού· και δεν εφανέρωσα εις ουδένα τι είχε βάλει ο Θεός μου εν τη καρδία μου να κάμω εις την Ιερουσαλήμ· .. Και εξήλθον την νύκτα διά της πύλης της φάραγγος, και ήλθον... και παρετήρουν τα τείχη της Ιερουσαλήμ, τα οποία ήσαν κατακεκρημνισμένα, και τας πύλας αυτής κατηναλωμένας υπό του πυρός..
Οι δε προεστώτες δεν ήξευρον που υπήγα και τι έκαμον· ουδέ είχον φανερώσει έτι τούτο ούτε εις τους Ιουδαίους, ούτε εις τους ιερείς, ούτε εις τους προκρίτους, ούτε εις τους προεστώτας, ούτε εις τους λοιπούς τους εργαζομένους το έργον.
Και είπα προς αυτούς, Σεις βλέπετε την δυστυχίαν εις την οποίαν είμεθα, πως η Ιερουσαλήμ κείται ηρημωμένη και αι πύλαι αυτής είναι κατηναλωμέναι υπό του πυρός· έλθετε και ας ανοικοδομήσωμεν το τείχος της Ιερουσαλήμ, διά να μη ήμεθα πλέον όνειδος. Και απήγγειλα προς αυτούς περί της επ' εμέ αγαθής χειρός του Θεού μου,...Οι δε είπον, Ας σηκωθώμεν και ας οικοδομήσωμεν. Ούτως ενίσχυσαν τας χείρας αυτών προς το αγαθόν.
(Και αν κάποιοι δεν επιθυμούν και αντιστρατευθούν όπως τότε στον Νεεμία... τότε θα επαναληφθούν τα λόγια του..)
“Ο Θεός του ουρανού, αυτός θέλει ευοδώσει ημάς· διά τούτο ημείς οι δούλοι αυτού θέλομεν σηκωθή και οικοδομήσει· σεις όμως δεν έχετε μερίδα ουδέ δικαίωμα ουδέ μνημόσυνον εν Ιερουσαλήμ.”
Ο Κύριος της ειρήνης είθε να μας δώση την ειρήνην διαπαντός εν παντί τρόπω. Ο Κύριος ας είναι με όλους μας μαζί.
φ.σ
|
