|
Είμαι καλάμι που σπάει
και λιναράκι που σβήνει,
μα όταν σε Σένα Χριστέ μου κοιτάω,
γίνομαι δέντρο, γίνομαι καμίνι.
Πώς μπορώ να σταθώ;
Δες, τα κύματα με σκέπασαν βουνό!
Ολιγόπιστος εγώ,
Κύριε, κράτα μου το χέρι μην πνιγώ.
2
Κι όταν μου δίνεις το χέρι,
ο Λόγος Σου σαν μαχαίρι
μου λέει: «Με αρνήθηκες πάλι» και τότε
σκύβω το υψωμένο μου κεφάλι.
Μα μπορώ να σταθώ,
αν στον Λόγο Σου την πίστη μου ασκώ,
σαν ασπίδα αν την κρατώ
θα αποκρούσω κάθε βέλος πονηρό.
3
Είμαι καλάμι που σπάει
και λιναράκι που σβήνει,
μα όταν σε Σένα Χριστέ μου κοιτάω
γίνομαι δέντρο, γίνομαι καμίνι.
Ναι μπορώ να σταθώ
και δεν είναι πως το άξιζα αυτό,
με τη Χάρη Σου το ζω
και για πάντα θα Σου λέω ευχαριστώ.
Π.Μ
|
