|
" Η έρημος και η άνυδρος θέλουσιν ευφρανθή δι' αυτά, και η ερημία θέλει αγαλλιασθή και ανθήσει ως ρόδον."
Ησαίας 35,1
|
ΜΑΡΑΝΑΘΑ!
Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΕΥΧΗ
ΕΛΑ ΧΡΙΣΤΕ ΞΑΝΑ! |
ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2023
| Δ |
Τ |
Τ |
Π |
Π |
Σ |
Κ |
| |
|
|
|
|
1 |
2 |
| 3 |
4 |
5 |
6 |
7 |
8 |
9 |
| 10 |
11 |
12 |
13 |
14 |
15 |
16 |
| 17 |
18 |
19 |
20 |
21 |
22 |
23 |
| 24 |
25 |
26 |
27 |
28 |
29 |
30 |
|
|
|
|
|
|
Συντάχθηκε απο τον/την Εκδότης
|
|
Σάββατο, 26 Φεβρουάριος 2011 18:14 |
 Ιωάννης Καποδίστριας, πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδος, προς την Δ΄ Εθνοσυνέλευση: «Ἐλπίζω ὅτι ὅσοι ἐξ ὑμῶν συμμετάσχουν εἰς την Κυβέρνησιν θέλουν γνωρίσει μετ’ ἐμοῦ ὅτι εἰς τάς παρούσας περιστάσεις, ὅσοι εὑρίσκονται εἰς δημόσια ὑπουργήματα δέν εἶναι δυνατὸν νά λαμβάνουν μισθούς ἀναλόγως μέ τόν βαθμόν τοῦ ὑψηλοῦ ὑπουργήματός των καί μέ τάς ἐκδουλεύσεις των, ἀλλ’ ὅτι οἱ μισθοί οὖτοι πρέπει νά ἀναλογοῦν ἀκριβῶς μέ τά χρηματικά μέσα, τά ὁποῖα ἔχει ἡ Κυβέρνησις εἰς τήν ἐξουσίαν της…Ἐφ’ ὅσον τὰ ἰδιαίτερα εἰσοδήματά μου ἀρκοῦν διά νά ζήσω, ἀρνοῦμαι νά ἐγγίσω μέχρι καί τοῦ ὀβολοῦ τά δημόσια χρήματα, ἐνῶ εὑρισκόμεθα εἰς τό μέσον ἐρειπίων καὶ ἀνθρώπων βυθισμένων εἰς ἐσχάτην πενίαν».
Μελαγχολία και πικρία, ου μόνον, αλλά και οργή και αγανάκτηση σε μερικούς, προκαλεί η κατάντια των έσχατων (επιθετικός προσδιορισμός πού έχει μάλλον αξιακή σημασία, παρά χρονική) κυβερνητών της Ελλάδος, συγκρινόμενη με τη στάση του πρώτου κυβερνήτη της. Ο μέγας πατριώτης Ιωάννης Καποδίστριας με το προσωπικό του παράδειγμα θα μπορούσε να σταθεί πηγή έμπνευσης σε όλους τους μετέπειτα Έλληνες που άσκησαν δημόσια εξουσία. Αυτοί όμως, όχι μόνο δεν ακολούθησαν το λαμπρό παράδειγμά του, αλλά έφτασαν στο αντίθετο άκρο και θεώρησαν την άσκηση δημοσίων αξιωμάτων ως ευκαιρία άνομου προσωπικού πλουτισμού.
Ο Καποδίστριας κλήθηκε να οικοδομήσει το νεοσύστατο Ελληνικό κράτος, μετά την απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό.
Ο Νεεμίας κλήθηκε να ανοικοδομήσει τα τείχη της Ιερουσαλήμ, μετά την επάνοδο μέρους του λαού Ισραήλ από την αιχμαλωσία. Είναι αξιοσημείωτος ο τρόπος που αντιμετωπίζει ο άνθρωπος του Θεού το θέμα των προσωπικών ωφελημάτων από την άσκηση εξουσίας (Νεεμίας 5:14-19). «14. Ἀφ’ ἧς δέ ἡμέρας προσετάχθην νά εἶμαι κυβερνήτης αὐτῶν ἐν τῇ γῇ Ἰούδα, ἀπὸ τοῦ εἰκοστοῦ ἔτους ἕως τοῦ τριακοστοῦ δευτέρου ἔτους Ἀρταξέρξου τοῦ βασιλέως, δώδεκα ἔτη, ἐγώ καί οἱ ἀδελφοί μου δέν ἐφάγομεν τόν ἄρτον τοῦ κυβερνήτου».
Ούτε ο Νεεμίας απόλαυσε τα νόμιμα προνόμια του κυβερνήτη, πολύ περισσότερο, δεν επέτρεψε στους αδελφούς του να ωφεληθούν από τη θέση του. Σε αντίθεση με τον νεποτισμό (οικογενειοκρατία) των έσχατων κυβερνητών μας, των οποίων η πολιτική διορισμού συγγενών σε "επικερδείς" θέσεις εντός του κρατικού μηχανισμού είναι παροιμιώδης.
«15. Οἱ πρότεροι ὅμως κυβερνῆται, οἱ πρό ἐμοῦ, κατεβάρυνον τὸν λαόν, καί ἐλάμβανον παρ’ αὐτῶν ἄρτον καὶ οἶνον, ἐκτός τεσσαράκοντα σίκλων ἀργυρίου· ἔτι καί οἱ δοῦλοι αὐτῶν ἐξουσίαζον τὸν λαόν· ἀλλ’ ἐγὼ δεν ἔκαμνον οὕτω, φοβούμενος τὸν Θεόν».
Οι προηγούμενοι κυβερνήτες, εκτός από τους σαράντα σίκλους αργυρίου που έπαιρναν φορολογώντας το λαό, δεν ντρέπονταν να παίρνουν από αυτόν ακόμα και ψωμί και κρασί, μικρής αξίας είδη καθημερινής κατανάλωσης και χρήσης, τα οποία σήμερα θα μπορούσαν να είναι ηλεκτρικές οικιακές συσκευές γερμανικής τεχνολογίας από πολυπράγμονα πολυεθνική. Ακόμα και οι δούλοι των αξιωματούχων, υπηρετικό προσωπικό και λοιποί παρατρεχάμενοι, ασκούσαν καταπιεστική εξουσία στο λαό. Τι ήταν αυτό που έκανε τη διαφορά και ξεχώριζε το Νεεμία από τους υπόλοιπους; Ο φόβος προς τον Θεό.
«16. Καί μάλιστα ἐνισχύθην εἰς τὸ ἔργον τούτου τοῦ τείχους, καί ἀγρόν δέν ἠγοράσαμεν· καί πάντες οἱ δοῦλοι μου ἦσαν συνηγμένοι ἐκεῖ εἰς τό ἔργον».Όχι μόνο δεν κοίταξε να επωφεληθεί αγοράζοντας ακίνητα, αλλά ακόμα και το προσωπικό που είχε στη δούλεψή του το αφιέρωσε στην κοινή υπόθεση.
«17. Ἦσαν ἔτι εἰς τήν τράπεζάν μου ἑκατόν πεντήκοντα ἄνδρες ἐκ τῶν Ἰουδαίων καί τῶν προεστώτων, καί οἱ ἐρχόμενοι πρός ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐθνῶν τῶν πέριξ ἡμῶν».
Μάλιστα "τραπέζωνε" καθημερινά πλήθος κόσμου (μόνο οι άντρες ήταν καμιά εκατοπενηνταριά), δικούς και ξένους.
«18. Τό δέ καθ’ ἡμέραν ἑτοιμαζόμενον δι' ἐμέ ἦτο εἷς βοῦς καί ἕξ ἐκλεκτά πρόβατα· καί πτηνά ἡτοιμάζοντο δι' ἐμέ, καί ἅπαξ εἰς δέκα ἡμέρας ἀφθονία ἀπό παντός εἴδους οἴνου· καί ὅμως δέν ἐζήτησα τόν ἄρτον τοῦ κυβερνήτου· διότι ἡ δουλεία ἦτο βαρεῖα ἐπί τοῦτον τόν λαόν»
Ένα βόδι και έξι αρνιά, πουλερικά, κρασιά, τα πιο εκλεκτά από τα γεννήματά του, σερβίρονταν καθημερινά στο τραπέζι του. Αυτός όμως ποτέ δεν ζήτησε ούτε καν τις νόμιμες απολαυές του κυβερνήτη, γιατί έβλεπε ότι τα βάρη του λαού ήταν δυσβάστακτα.
«19. Μνήσθητί μου, Θεέ μου,ἐπ’ ἀγαθῷ, κατά πάντα ὅσα ἐγώ ἔκαμον ὑπέρ τοῦ λαοῦ τούτου».
Όλοι οι εξουσιαστές νοιάζονται για την υστεροφημία τους. Αγωνίζονται να ξορκίσουν τις αλγεινές εντυπώσεις της πολιτικής τους και να αφήσουν στο λαό τους αγαθές αναμνήσεις. Πόσοι όμως από αυτούς μπορούν να ζητήσουν από τον Θεό να καταχωρήσει κάτω από την ένδειξη "Αγαθές Πράξεις" πάντα όσα έκαμαν υπέρ του λαού; Όχι κάποια, όχι λίγα, όχι πολλά, πλην πάντα όσα έκαμαν. Αλλά και ο καθένας από εμάς, έχουμε την παρρησία να ζητήσουμε από τον Θεό να θυμηθεί με αγαθές αναμνήσεις πάντα όσα κάμαμε στο σύντομο πέρασμά μας από αυτή τη ζωή; Ένα λείπει από τον δημόσιο και ιδιωτικό βίο όλων μας: Ο φόβος προς τον Θεό. Χωρίς αυτόν, κανένα σύστημα, καμία πολιτική, καμία προσπάθεια προσωπικής προόδου δεν μπορεί να ευοδωθεί. Χωρίς αυτόν, ο λαός θα εξακολουθεί να στενάζει κάτω από τα βάρη που συνθλίβουν τους ώμους του.
|
|
|
Τελευταία Ενημέρωση στις Σάββατο, 26 Φεβρουάριος 2011 18:47 |
|
|
