|
1
Ρόδο του Ισπαχάν σε λέγανε,
Μήπως Λωτό του Ευφράτη
Για της Βοσσόρας Λούλουδο,
Κρινάκι της ερήμου;
Βλέπω τα δυό πελώρια
Τα μάτια σου τα μαύρα
Να τα σκιάζουν ντροπαλά
Τα τσίνορα, κλαδιά ιτιάς
Τριανταφυλλιάς κλωνάρια
Και με τα άσπρα δόντια σου
-Μαργαριτάρι, φίλντισι-
Την άκρυα της μαύρης σου μαντύλας
Χαριτωμένα να κρατάς.
Να μη τη πάρει ο άνεμος
Και το σιμούν το καυτερό
Της κάκιτας, της τρέλλας μας
Της λύκαινας το ούρλιασμα
Στη νύχτα του χαμού μας
Και δούνε και θαυμάσουνε
Το παιδικό σου πρόσωπο
Τ'αγνό χαμόγελό σου.....
|
2
Στ'αμμούδερο βγαίνουν λωτοί,
Στα βουνοκόρφια βιόλες,
Στα ξεροβράχια γιασεμιά
Στα χιόνια παπαρούνες;
Και συ παιδί,εγύρευες
Οίκτο να βρείς, συμπόνοια
Το κλάμα σου να λύγιζε
Μυριόπυρρο τ' ατσάλι;
Να σεβαστεί. Ποιός ; και γιατί
Το λυγμικό σου άσμα.
Τα παγωμένα απόκαστρα
Που σούρνουν στα χωράφια
Το σιδερένιο θάνατο,
Ξέρεις να λοξοδρόμησαν
Μη λοιώσουν τα κρινάκια
Για λόξεψαν τα βόλια τους
Απ' το παιδί του <<ξένου>>,
Της βάβως το ασπρόμαλλο
Τ' απόκλερου καλύβι;
Είναι νωρίς για άνοιξη
Ν' ανθίσει η μπουκαβίλια.
Αν δε γυρίσει ο Λυτρωτής
Ρήγας της γής, ο πόνος...
|
3
Πάνω απ' το νεκροσέντουκο
Θαρρώ πως δεν ταιριάζουν
Θεολογίας στοχασμοί
<<Πνευματικές>> ερμήνειες.
Σ' άλλη αλλέα φύτρωσες
Κι άλλο νερό στις ρίζες σου
Ρίξαν τοποσυνήθειες.
Αλλη για σένα η ντροπή
Και ξένη η ζυγαριά σου
Για της μπομπής το μέτρημα,
Την αξιοπρέπειά σου.....
Σταξιά, θέλω το δάκρυ μου
Να ράνει το κιβούρι
Που αποθέσαν τ' άπνοο
Κορμί τ' αποτρεγμού σου.
Δε θάβγει απο το στόμα μου
Κρίση, φτωχή παιδούλα,
Τι ξέρω, πως αλλοιώς λογώ
Κι αλλοιώς λογάει στο Γολγοθά
Η σταυρωμένη Αγάπη.
Σ. Ι. Π.
|
